சைவ ஆகம நூல் ஒரு மோகன நூல்

சைவர்கள் கூறுவர் 'உலகத்தில் உயர்வாகப் போற்றப்படும் சைவ ஆகமத்தையும், மற்றும் பல நூல்களையும் விரித்து திருவாய்மலர்ந்தருளியவர் பரமசிவக் கடவுளே யன்றோ? அவர் திருவாக்கு பிரமாணமாகாதோ? என்று இதற்கு பதிலாக;.

"மோகனநூற் பல்சமய முன்னியற்றுந் தீயவினை போகநறு நாவலின்கீழ்ப் போந்துமையாள் --- பாகனன்னீர் பம்புசீ ரரங்கற் பணிந்துதவஞ் செய்ததன்றோ சம்புகே சுரப்பேர்த் தலம்".

என்று கூறி.
மங்கை பாகன் ஆகம நூல்கள் என்று பல மோகன நூல்களைச் செய்தார். வேதத்திற்குப் புறம்பான அந்நூல்களைச் செய்த பாவம் தொலைய ஒரு நாவல் மரத்தின்கீழ் இருந்து திருவரங்கனைத் தியானித்தார். அவ்வாறு திருமாலை வணங்கித் தவமிருந்த இடமே ' ஜம்புகேச்வரத் தலமாகும்' என்பது இதன் கருத்து.

இனி இதன் எடுத்துக்காட்டுகள் அடியில் வருமாறு;

சிவன் மோகனநூல் பலவற்றைச் செய்தார் என்பதையும், அதன்வழி நடந்தோர் பாஷண்டர்களாவார் என்பதை பத்ம புராணம்(உத்ர காண்டம், 263ஆம் அத்தியாயத்தில்) கூறுவதைக் காண்க,

பார்வதி தேவி சிவப்பிரானைப் பார்த்து பாஷண்டர்கள் என்பது நாஸ்திகர் என்றீர். அவர்களுடன் பேசவே கூடாதென்று நீர் சென்னீர். அப்பாஷண்டர்களின் லக்ஷணம் என்ன என்று கேட்டாள். அதற்கு சிவப்பிரான் சென்னார்.

நாராயணனைக் காட்டிலும் வேறான ஒரு தேவனைப் பரமாத்மாவாக யார் கூறுகிறார்களோ, அவருக்கு சமமாக ப்ரஹ்மருத்ராதியான பிரம்மா சிவன் போன்ற தேவர்களை யார் கூறுகிறார்களோ, கபாலம், பஸ்மம் என்ற சாம்பல் எலும்பு முதலிய அவைதிகமான என்னும் சாஸ்த்திரத்திற்கு எதிரான அடையாளங்களை யார் தரிக்கிறார்களோ ஸந்யாஸ ஆஸ்ரமத்திற்குத் தகுதியில்லாமலே சடை,மரவுரிகளை யார் தரிக்கிறார்களோ சாஸ்த்திரத்திற்கு எதிரான பல செயல்களை யார் செய்கிறார்களோ அவர்கள் நாஸ்திகர்கள் என்று விரிவாக கூறுகினார்.

இதை கேட்ட பார்வதி இதுவே நாஸ்திகார்கள் லக்ஷணம் எனில் நீர் ஏன் கபாலம்,பஸ்மம்,எலும்பு முதலிய் சாஸ்த்திரத்திற்கு எதிரான அடையாளங்களை ஏன் தாரிக்கிறீர் என்று கேட்க, இதற்கு முக்கண்பிரான் ஒருவருமில்லாத இடத்திற்கு பார்வதியை அழைத்துச்சென்று நீ இதை எவரிடமும் சொல்லாதே என்று ஆணையிட்டு, முற்காலத்தில் நமுசி முதலான அஸூர்கள் வேததர்ம நிஷ்டர்களாய் விஷ்ணு பக்தர்களாய் இருந்தமையாலே வெல்லவரிய பலம் வீரங்களை பெற்றிருந்தனர். அவர்களால் அடக்கப்பெற்ற தேவர்கள் பரமபுருஷரான விஷ்ணுவிடம் முறையிட்டனர்.

விஷ்ணு என்னைப்பார்த்து தேவ த்வேஷிகள் என்னும் விஷ்ணுவை நிந்தனை செய்பவர் சாஸ்த்திரத்திற்கு எதிரானவர்களாகவும் என்னிடம் பக்தியற்றவர்களாகி பலங்குறைந்தவர்கள் ஆவதற்காக நீ நேரேயும் பல அந்தணர்களை ஆவேசித்து நின்றும் பல பாஷண்ட சாஸ்த்திரங்களை அவர்களுக்கு உபதேசிப்பாயாக என்று நியமிக்க இதனால் எனக்குப்  பெரும் பாவம் வந்து சேருமே என்று நான் நடுங்க தேவதைகளின் நலத்துக்கும் பாவிகளான அஸூரர்களை அழிவதற்கும் நீ இப்படி செய்தே தீரவேண்டும். ஆயினும் இதற்கு ப்ராயச்சித்தமாக என்னை நெஞ்சில் தியானித்து என்னுடைய தாரக மந்திரத்தை ஜபித்துக் கொண்டேயிருந்தால் உன்னிடம் பாபம் ஒட்டாது என்று விஷ்ணு கூறியதாக சிவன் பார்வதியிடம் கூறினார்.

இதைக் கேட்ட பார்வதி; குற்றமற்ற தேவர் தலைவனே! பகவத்பக்தியற்ற அந்தணர்களாலே சொல்லப் பெற்ற தாமஸ சாஸ்த்திரங்களை வரிசையாகக் கூறுவீராக,

அதற்கு சிவபிரான் தேவியே! தாமஸ சாஸ்த்திரங்களைக் கூறுகிறேன் கேளாய். இந்தத் தாமஸ சாஸ்த்திரங்களை நினைத்தால் கூட அறிவாளிகளுக்கும் பதிதத்தன்மை ஆவான் அதாவது பாவியாக ஆவான்.
முதல்முதலில் பாசுபதம் முதலான சைவாகமங்கள் என்னும் சிவபூஜை, பஸ்மம் பூசுதல் என்னால் நேரே சொல்லப்பட்டன. என்று தொடர்ந்து செல்கிறது நிற்க.

மேலும்; சிவன் மோகன நூல் பலவற்றைச் செய்தார் என்பதை---வராஹபுராணம், ஆதித்தியபுராணம், கூர்மபுராணம், வாமனபுராணம், பிரம்மாண்ட புராணம், முதலிய பல புராணங்களிலும், விஞ்ஞானேச்வரம் பிராயச்சித்த காண்டத்திலும் சொல்லிருப்பதா கவும், இவ்வாறு நடப்பது கலியுக தர்மம் என்றும்,

"நிலமெலாம் விளைவு குறைந்திடுங் கடையர் நீசரே தலைமையாய் நிற்பார் அலகிலா மருந்தும் பலித்திடா அரச னறந்தவிர்ந் தரும்பொருள் வெஃகும் புலமைசேர் மறையோர் நிட்டையை மறந்து புன்றோழி லேபுரிந் திடுவார் வலிமைசொன் மடவார் கணவரைப் பேணார் மைந்தரும் தந்தையை மதியார்".

"உண்டதே யுறுதி மாதரார்க் கலவி யுவகையே முத்தியிவ் வுலகில் கண்டதே காட்சி பரத்தையா ரறிவார் காயமுஞ் சீவனும் வேறோ? வெண்டியே முயலுந் தவவிர தமெலா மேனியை யொறுப்பதே யென்ன எண்டகு முலோகா யதமதத் தவர்கள் இகத்தையே குறித்திசைப் பதுவும்".

என்று கலியுகத்தில் நடக்கப்போகி றதையும் இருசமய விளக்கத்தில் விரிவாகக் காணலாம். இங்கு விரிவுக்கஞ்சி விடுத்தனம்.

மேலும்; இக்கலியுகத்தில் வேதத்திற்கு மாறுபட்ட சிவாகம நூல்களைக் கற்று அதன் வழியொழுகி மாதவனை மறந்து மக்கள் மாக்களாவார்கள்; இது கலியுக தர்மம் என்பதை---

"முதற்பெருந் தேவெனு முகுந்தன் பூசனை அதர்ப்பட வாற்றிடா ரரிய மாமறை விதத்தொடு முரணிய விரியும் ஆகம மதத்தொடு மருவுவர் மாக்க ளென்னவே".
[பாகவதம்: 4132]

என்று பாகவதம் பன்னிரண்டாவது ஸ்கந்தம் கலிதர்மம் உரைத்த அத்தியாயத்தில் கூறுவது காண்க.

இனி சிவபிரான் நாவல் மரத்தடியிலிருந்து தவமியற்றித் தனது பாபங்களைப் போக்கிக் கொண்டதை----

" ஸ்ரீரங்கத்தைச் சுற்றிலுமுள்ள தீர்த்தங்களில், இந்திர தீர்த்தத்திற்கு அக்கிநி மூலையில் 'சம்பு தீர்த்தம்' என்றொரு தீர்த்தம் உண்டு. அந்தத் தீர்த்க் கரையில் சிவன் எப்போதும் வாசமிருப்பான் அது எதனால் என்றால்; 'பிரமதேவ னுடைய ஆணையினால் உலகத்தி லிருக்கப்பட்ட சகல ஜீவராசிகளுக் கும் மயக்கம் உண்டாகும்படி பாஷாண்டமதமும், அந்த மத சித்தாந்தத்திற்குத் தகுந்த பலவித சாஸ்த்திரங்களும் உண்டு பண்ணி சகல ஜனங்களையும் மயங்கச் செய்வித்த தோஷம் தீர வேண்டு மென்று நினைத்து, அந்த மரத்தின் கீழ் வெகுகாலம் இருந்து தபசுசெய்து சிவன் தன் பாபம் நீங்கப்பெற்றான்" என்று ஸ்ரீரங்க மகத்துவத்தில் கூறுவது காண்க.

எனவே, சைவ ஆகம நூல் மோகன நூல் என்பது மறுக்க முடியாத உண்மையாகும்.